Zenobia-lezing: Arachne en de imams. Vertellers, verhalen en cultuurgeschiedenis in klassieke en Arabische tradities
door David Rijser
Stichting Zenobia en het Rijksmuseum van Oudheden organiseren voor de vijfde keer een avondvullend programma tijdens de Week van de Klassieken.
Niet alleen de inhoud van onze ‘verhalen’ zegt iets over wie we zijn. Ook de manier waarop we ze vertellen doet dat. Er lijkt in dit opzicht een verschil te bestaan tussen het pluriforme, weelderige en labyrint-achtige model van bijvoorbeeld de Duizend-en één-nacht, en de sterke narratieve en thematische eenheid van een epos als Vergilius’ Aeneis die in de westerse cultuur lang normatief is geweest. Ook in onze beeldtradities lijkt er een verschil te zijn in opvattingen over ‘narrativiteit’ en eenheid tussen de westerse en ‘Islamitische’ cultuur.
In de Zenobia-lezing van 2020 onderzoekt David Rijser hoe die verschillen ontstaan zijn en waar ze vandaan komen. En laat zo zien dat juist uit de manier waarop we verhalen vertellen blijkt hoezeer zowel het Westen als de Arabische cultuur ieder op een eigen manier, maar veel broederlijker dan vaak wordt gedacht de erfenissen van de klassieke oudheid heeft verwerkt.
Stichting Zenobia en het Rijksmuseum van Oudheden organiseren voor de vijfde keer een avondvullend programma tijdens de Week van de Klassieken.
Niet alleen de inhoud van onze ‘verhalen’ zegt iets over wie we zijn. Ook de manier waarop we ze vertellen doet dat. Er lijkt in dit opzicht een verschil te bestaan tussen het pluriforme, weelderige en labyrint-achtige model van bijvoorbeeld de Duizend-en één-nacht, en de sterke narratieve en thematische eenheid van een epos als Vergilius’ Aeneis die in de westerse cultuur lang normatief is geweest. Ook in onze beeldtradities lijkt er een verschil te zijn in opvattingen over ‘narrativiteit’ en eenheid tussen de westerse en ‘Islamitische’ cultuur.
In de Zenobia-lezing van 2020 onderzoekt David Rijser hoe die verschillen ontstaan zijn en waar ze vandaan komen. En laat zo zien dat juist uit de manier waarop we verhalen vertellen blijkt hoezeer zowel het Westen als de Arabische cultuur ieder op een eigen manier, maar veel broederlijker dan vaak wordt gedacht de erfenissen van de klassieke oudheid heeft verwerkt.
