Leidse Stellingenreeks voorjaar 2023
Leidse Stellingenreeks voorjaar 2023
Naar aanleiding van het succes van de Leidse stellingen-lezingreeks van 2022 bundelen het Rijksmuseum van Oudheden en de Faculteit der Archeologie van de Universiteit Leiden opnieuw de krachten. Twee keer per maand is er een online lezing van een van onze vermaarde wetenschappers. Wat drijft hen in hun werk? Met prikkelende stellingen en mooie verhalen nemen ze u mee in de wereld van de archeoloog.
De geschiedenis van restauratie in de papyruscollectie van het RMO
Al eeuwen worden objecten gerestaureerd en geconserveerd. Tot het einde van de negentiende eeuw werden deze behandelingen voornamelijk uitgevoerd door kunstenaars en ambachtslieden. Vanaf het begin van de twintigste eeuw werd restauratie een zelfstandig vakgebied en inmiddels is er in veel landen een wetenschappelijke opleiding. Deze verschuiving van ambacht naar wetenschap is terug te zien in toegepaste technieken en ethische richtlijnen, ook in de restauratiegeschiedenis van de collectie papyri in het Rijksmuseum van Oudheden.
Oude behandelingen en nieuwe ideeën
Door de eeuwen heen zijn papyrusfragmenten opnieuw ingelijst, verstevigd en aangevuld. Soms is er gekozen voor een intensieve behandeling en bij andere fragmenten voor een terughoudende aanpak, afhankelijk van de tijdsgeest, het doel en de beschikbare kennis en middelen. Tegenwoordig vormt het onderzoek naar, en vaak ook de vervanging van deze oude behandelingen een groot deel van het werk van een restaurator. In haar lezing gaat Godelieva van der Randen in op de veranderingen binnen het restauratieveld. Aan de hand van papyri in het Rijksmuseum van Oudheden bespreekt ze hoe zij en haar vakgenoten nu kijken naar conservering en restauratie en wat ze kunnen leren van het werk van hun voorgangers.
- 27 juni (17.00 uur): Stelling: Restaureren doen we voor de eeuwigheid
De geschiedenis van restauratie in de papyruscollectie van het RMO
Al eeuwen worden objecten gerestaureerd en geconserveerd. Tot het einde van de negentiende eeuw werden deze behandelingen voornamelijk uitgevoerd door kunstenaars en ambachtslieden. Vanaf het begin van de twintigste eeuw werd restauratie een zelfstandig vakgebied en inmiddels is er in veel landen een wetenschappelijke opleiding. Deze verschuiving van ambacht naar wetenschap is terug te zien in toegepaste technieken en ethische richtlijnen, ook in de restauratiegeschiedenis van de collectie papyri in het Rijksmuseum van Oudheden.
Oude behandelingen en nieuwe ideeën
Door de eeuwen heen zijn papyrusfragmenten opnieuw ingelijst, verstevigd en aangevuld. Soms is er gekozen voor een intensieve behandeling en bij andere fragmenten voor een terughoudende aanpak, afhankelijk van de tijdsgeest, het doel en de beschikbare kennis en middelen. Tegenwoordig vormt het onderzoek naar, en vaak ook de vervanging van deze oude behandelingen een groot deel van het werk van een restaurator. In haar lezing gaat Godelieva van der Randen in op de veranderingen binnen het restauratieveld. Aan de hand van papyri in het Rijksmuseum van Oudheden bespreekt ze hoe zij en haar vakgenoten nu kijken naar conservering en restauratie en wat ze kunnen leren van het werk van hun voorgangers.
